“Stap maar in hoor we hebben plek zat! En als je die koelbox openmaakt kun je meteen een biertje nemen.”, hoor ik Erik van Janga roepen als ik de boot afstap en net op Ameland aankom. De groene camperdeur wordt opengeschoven en we klimmen naar binnen, dankbaar dat ik niet hoef te verdwalen in de regen. Meteen werd het duidelijk dat de gekkigheid die MadNes met zich meebrengt al op de boot begint. Tussen de festivalgangers overladen met kitespullen, longboards en surfplanken proost ik op de 9e editie van MadNes met de gasten van Janga Wetsuits en Cutback Wetsuits.
Aangekomen op de camping schuil ik voor de regen onder het afdakje bij Janga en komen de gasten van Cutback het feestje joinen met een lading bier. Steeds meer festivalgangers sluiten zich aan en na een mooie avond vol bier, pastasalade, gitaarmuziek en relaxte mensen plof ik met een draaierig hoofd op mijn matje-zonder-lucht.
Tekst: Maaike van der Toorn
Foto’s: Bart Martens
Wetness at MadNes
Vrijdag word ik wakker gemaakt door een wapperend tentdoek in mijn gezicht en het geluid van harde druppels op de tent. Ik ben wel eens beter wakker geworden. Snel trek ik de warmste kleren aan die ik bij me heb en spring ik op de fiets naar het festivalterrein. Het weer is slecht maar in de strandtent ”Sjoerd” kan iedereen zich even opwarmen. Als de clinics van start gaan laten de diehards zich niet tegenhouden. Ik wil niet achterblijven en spring achterop de kar die ons verder het strand op brengt om te gaan blokarten. Deze clinic is vet! Met kleurige helmen op scheuren we in onze karts door de plassen op het strand. Maar dan begint het te storten, een dagje Tikibad is er niets bij. Modderspetters vliegen in mijn gezicht en water stroomt via mijn broek naar binnen, maar het wordt er niet minder leuk door en uiteindelijk klimmen we als een stelletje mudmasters uit onze karts. Met mijn doorweekte, zanderige kleren aan neem ik een warme douche. Als ik terugkom is het festival vrolijk verlicht en hoor ik de muziek van live bands uit de tenten komen. Nadat ik een tosti verorberd heb meng ik me tussen de dansende menigte.
Fun in the Sun
De volgende ochtend word ik wakker van de hitte in de tent en dat betekent maar één ding: zon! Brakke gezichten en lege bierblikjes sieren de camping. Met mijn wetsuit onder mijn arm vertrek ik naar het strand voor de clinic golfsurfen. In felroze lycra’s peddelen we voor de golven uit en pakken we elke golf die voorbij komt. Enthousiast, nat en als een stelletje roze zeehonden brengen we na 1,5 uur fun in the sun onze boards weer terug. Snel trek ik mijn wetsuit uit en ren ik naar de andere kant van het terrein voor de yoga clinic.
“En adem rustig uit terwijl je terugkeert naar de neerwaartse hond positie”, hoor ik terwijl ik mijn billen in de lucht steek en net flink inadem. Helemaal in balans bedank ik de instructrice en ga ik op zoek naar de masterclass “stromingen en getij”, waar ik van alles leer over onze eigen Noordzee. Als de clinic voorbij is heb ik al veel mensen van een hoge, houten toren zien springen. Adrenalinejunkies vormen een rij voor de trap. Even later kijk ik zelf ook over de rand. Voordat ik na kan denken spring ik van de toren, val ik meters door de lucht naar beneden en land ik zacht op de BigAirBag.
’s Avonds is het terrein weer gevuld met bands, BMX-demo’s en lachende mensen. Als de Pierce Brothers beginnen met hun optreden ren ik naar de BaroNes tent. De twee Australische broers gebruiken een didgeridoo en drummen op elkaars gitaar. Wanneer ze “overdose” beginnen te spelen trilt de vloer van de springende mensen. Strandballen vliegen over het publiek en aan het eind van het optreden stopt niemand met juichen. Het festivalgevoel dat hier heerst is zo relaxt en goed dat ik zou willen dat deze avond nooit stopte.
All good things come to an end
De laatste dag is gelukkig ook weer een zonnige. Windsurfend proberen we door de branding te komen. Helemaal trots dat ik achter de golven ben gekomen, bedenk ik me ineens dat ik helemaal niet terug kan surfen. Na twee uur windsurfen en terugpeddelen heb ik dorst! Twee flesjes water gaan in één keer op, daarna is het tijd voor bezoek aan de Blote Billen meisjes. Naar de wc gaan is nog nooit zo leuk geweest. Elke wc heeft een ander thema en ik waag me aan de wc met het bordje “wildplassen”. Dit hokje zit vol met takken, struiken en bladeren en als je naar binnen wilt moet je daar onderdoor kruipen. Het is het waard, want eenmaal op de wc voelt het alsof ik in het bos een plasje pleeg tegen een boomstam, maar dan zonder muggen die in je billen prikken.
Als het festival afloopt pak ik mijn spullen weer in en is het helaas tijd om te gaan. Na een weekend vol boardsports, workshops en feestjes klim ik weer in de groene camper van Janga Wetsuits en neem afscheid van MadNes. Jammer genoeg is het weer een jaar wachten op de Blote Billen meisjes, twerk workshops, skate-demo’s en de relaxte sfeer die MadNes heeft. Gelukkig is er altijd nog de afterparty!
