Al zingend, klappend en met een brede glimlach op mijn gezicht stuur ik mijn auto de visafslagweg op. Vrolijk doe ik mee wanneer Pharell mij vraagt om in m’n handen te klappen als ik me voel als een kamer zonder dak. Want ik ben blij, en hoe! Vandaag zullen de houten gekleurde stoeltjes extra shinen, de biertjes net iets beter de dorst lessen en zal de zonsondergang extra warm aanvoelen…. Lees verder